درخبر ها آمده بود که شهردارساری برای دومین سال پیاپی بعنوان شهردار نمونه کشور در رابطه با انجمن کتابخانه های کشور انتخاب شده است .

الحق وانصاف نباید از تلاشهای این ژنرال به راحتی گذشت و ایشان طی مدتی که سکان شهرداری را بعهده گرفته است.

بعنوان کسی که ارتباط نزدیکی با مجموعه شهرداریها در سطح استان دارم همواره شاهد تلاش عینی این مرد خستگی ناپذیر بوده ام ولی در کمال ارادت به ایشان و عملکرد مطلوب ایشان متاسفانه مطلبی از زبان وی به روی خروجی بعضی از سایت ها و نشریات در خصوص شرکت صنایع چوب و کاغذ آمده که برای همگان و دوست داران ایشان مایه تعجب شده است .

شاید این حقیر به کشورهای اروپایی و توسعه یافته سفر نکرده باشم ولی میدانم که شهردار عزیزمان قطعاً به این گونه کشورها به لحاظ الگو برداری سفر کرده است و حتماً ایشان می دانند که در شهرهای توسعه یافته اگر قرار باشد کارخانه ای احداث شود کلید طلایی آن شهر توسط شهردار تقدیم صاحبان سرمایه می شود و فرشهای قرمز برای مدیران آن پهن می شود و از هر کمکی چه از نظر راهسازی و فضا سازی برای بستر تولید کسی دریغ نمی کند و همه تلاش می کنند که راه را برای ایشان هموار کنند وحتی از مالیات و عوارض آن واحد تولیدی را معاف می کنند.

صنایع چوب و کاغذ مازندران بعنوان واحدی که توانسته بصورت مستقیم و غیر مستقیم برای بیش از 50 هزار نفر مازندرانی شغل ایجاد کند بعنوان یکی از شرکت هایی است که طی چند سال گذشته با دریافت ایزو از سازمان محیط زیست و منابع طبیعی بعنوان یک از شاخص های تولیدی و صنعتی کشور شناخته گردیده است که این چنین مورد کم لطفی و بی مهری شهردار عزیز و محترم قرار گرفته است .

حتماً شهردار محترم از وضعیت نامطلوب کارخانجات در سطح استان بی خبر است که چنین فرمایشاتی نموده است ولی بد نیست بدانیم که در بسیاری از واحد ها و کارخانجات بدلیل سوء مدیریت ، خصوصی سازی ، بهره های بانکی و واردات کارگران آن خانه نشین گردیده اند و معضلات فراوانی برای مسئولین و دولتمردان بوجود آورده است .

باز هم بدنیست بدانیم که طی سال گذشته شرکت چوب و کاغذ علیرغم همه مشکلات فقط از 3 ماهه سوم سال 1387 تا کنون از محل مالیات ارزش افزوده ( 3 درصد حق فروش محصولات تولیدی این شرکت) که هر 3 ماه یک بار به سازمان مالیات و دارائی استان مازندران پرداخت می شود مبلغ 136/378/584/11 ریال واریز که نیمی از آن (به مبلغ 068/689/792/5 ریال) طبق مدارک موجود از سوی سازمان فوق به شهرداری ساری پرداخت شده است که این علاوه بر پرداخت هزینه صنایع چوب و کاغذ از قبیل حق بیمه کارکنان و تجهیزات ، آب ، برق ، گاز و تلفن که بیش از 000/000/000/5 ریال به صورت ماهانه می باشد .
اگر شهرداری دچار مشکل نقدینگی است باید از دولت سهم خواهی نماید نه از شرکتی که حسابهای خود را به موقع پرداخت می نماید .
امروز نباید توسعه شهری را فدای توسعه اقتصادی نمود و از طریق تریبون اعلام نمایئم که این شرکت هیچ عایدی برای استان ندارد و اگر هم علاوه بر وظایف قانونی این شرکت 100 میلیون تومان شهراری دریافت نموده است از حق و حقوق کارگرانی است که در زندگی روزمره خود به شهرداری از پارکبان گرفته تا عوارض خانه ، اتومبیل و غیره عوارض پرداخت می نمایند .
نباید با این شرکت و کارکنان و کارگران آن دو لا پهنا حساب کرد. جناب شهردار به استفاده ماشین های این شرکت از کمربندی جنوبی ساری اشاره نموده است و اگر اشتباه نکرده باشم در اختصاص این کمربندی 4 میلیارد دولت کمک نمود و در کمربندی شمالی نیز شهرداری 40 میلیارد تومان از دولت کمک گرفته است و شهرداری در بخش تملک در دارایی، جمع آوری آبهای سطحی بالغ بر یک میلیارد و دویست میلیون ریال دیگر هم از دولت کمک گرفته است و در نهضت آسفالت هم ، همگان می دانند که از 100درصد آن 50 درصد را شهرداری و 50 درصد دیگر را نیز دولت پرداخت می نماید. بایک بازنگری دیگر به شهر ساری و برج هایی که هر روز مانند قارچ سبز می شوند با جرائم ماده 100 و گرفتن عوارض به هر طریقی از شهروندان نیز ظاهراً نتوانسته چاله شهرداری را پر نماید . امروز بوی چوبی که صنایع چوب و کاغذ به مشام عده ای خوشایند نمی آید بوی حیات و ادامه زندگی هزاران ، هزار کارگر و شهروندی است که رعایت شهروندی را به خوبی انجام داده اند و این به دور از انصاف است که مشکلات خودرا به کول دیگران الخصوص واحد های تولیدی خوش حساب بیندازیم.
فرامرز درخشنده